... نظر ...

... نظر ...

... نظر ...

یه کمی بگی نگی مخالف بودم با این که آدما میان تو مناطق و های های گریه میکنن‌!
حالا آدمهایی که اون دورانُ دیدن هیچ ، مادر و همسر و فرزند شهدا هم هیچ !
روی صحبتم با آدمهای عادی هم سن و سال مثه خودم بود که فقط از اون جاها شنیدن ...
به خودم میگفتم گریه برای چیه ؟!
 اگه خیلی مردی راهشون ُ ببین ...
ببین چی میخواستن ! ببین چی میگفتن ! ببین چی کار میکردن !

اما این بار آخر ؛
چادرم گرفت به یکی از این سیم ها و حسابی پاره شد !
جوری که وقتی تو اتوبوس دوختمش و سرم کردم دوستم خندید ! گفت این خیلی ضایع پیداست ! عوضش کن !!
اون موقع خیلی عصبانی بودم !! چون چادر یدک همراهم نبود و باید امانت میگرفتم  ...
اما امروز وقتی بعد از چند وقت به جای دوخته شده ی  روی چادرم نگاه کردم ناخودآگاه گریم گرفت !!
خجالت کشیدم از عصبانیته اون موقع و حرفی که مدت ها به خاطر گریه ی آدما از تو ذهنم گذشته بود !
از این که مثه آدمهای دیگه تو فکر بدن هایی نبودم که روی این سیمها افتادن ...
بدن هایی که یدک نداشتن و نمیشد به امانت گرفتشون !
به خاطر من ! به خاطر حفظ چادر من ...







... نظر ...

... نظر ...

... نظر ...

 

 

از خوبیای این خانوم فرهنگی هر چی بگم کم گفتم !

یه عالمه برنامه چیده بود برای توی اتوبوس و وقت آزاد بچه ها که هر کدومش یه جذابیت خاصی داشت و گاهی غافلگیرمون میکرد!

 ( ناگفته نمونه که بنده به شخصه عاشق فید خوان بودم ! )

یکی از اون غافلگیری ها کارتی بود حاوی نام و مشخصات و فرازی از وصیت نامه ی یه شهید که خیلی زیبا و ساده تزئین شده بود.

تو حالت خواب و بیداری بودم که خانوم فرهنگی پلاستیکو گرفت رو به روم و گفت بسم الله ! نیت کردم و یه کارت کشیدم بیرون !

خواب از سرم پرید !! روز تولد شهید با من یکی بود !

 

" به فرامین امام بسیار توجه کنید و نگذارید دشمنان اسلام مسائل ناچیز را بزرگ جلوه دهند و اهداف شوم خود را برای به گمراهی کشاندن فرزندان این آب و خاک که قلب هایی پاک و چهره هایی نورانی دارند به سیاهی و نادانی و غفلت از اسلام و قران بکشند "  : شهید پازوکی

 

پیش خودم گفتم حتما اتفاقی شده !!

وقتی خانوم فرهنگی کلّ اتوبوس رو با اون کارتا پوشش داد مثه بعضی از این خانوما تو هیئتا گفتم : میشه یه دونه هم برا بچه ام بدین ؟! خوابه !!

با یه لبخند پلاستیک و گرفت روبه روم و گفت چرا نمیشه؟! بفرما !

نیت کردم و یه کارت دیگه کشیدم بیرون !

 

" ... این جانب به عنوان فردی کوچک و ناقابل به تمام امت حزب الله وصیت می کنم که پیرو خط امام و پشتیبان محکمی برای ولایت فقیه باشید و نگذارید که خون شهدای انقلاب و جنگ تحمیلی که درخت اسلام را آبیاری میکند پایمال شود و به هدر رود ." : شهید اغتصامی

 

این بار علاوه بر جا خوردن حسابی رفتم تو فکر و شرمنده شدم !

مزار شهید تو گلزار شهدای شهر خودمون بود و کمتر از ده دقیقه تا خونمون فاصله داشت؛ اما بار اولی بود که من اسم این شهید و میدیدم !

 

 

 

 

پ.ن : عنوان تیتر جهت پاچه خواری است ! 

 

... نظر ...

بالاخره اومدم ! چه اومدنی !!

وسطه پیچ و واپیچه زندگی ُ تاب و تب کنکور !

واسه نرفتن دلیل و بهونه زیاد داشتم اما دلمم پر میزد واسه رفتن ! تاریخ اولیه اردو رو که دیدم مطمئن شدم امسال ساله من نیس ! بدترین تاریخی که میتونست باشه، همون بود !!

" نطلبیدن " چی بود؟! حقّم بود !!

با خودم درگیر شده بودم !

  "... گــیریم جور شد اصلاً ! بااین همه بدقولی و بی معرفتی با چه رویی میخوای پاشی بری ؟!

اصلاً تو این همه رفتی ! تغییری کردی ؟! جز یه عالمه قول که بعده یه مدت یادت رفته و در گیره همه ی گیرای زندگیت شدی !  بذار یه سال هم یکی به جای تو بره که تا حالا اون طرفا نرفته و اونجاها رو ندیده ! واسه چی جا تنگ میکنی؟! ..."

هیچ خبری هم از همسفرای سال های قبل نبود ! پارسال این موقع ها بارون اس ام اس بود که می بارید :
امسال چی کاره ای؟
میبینیمت؟
تنها نیای با مخ تش بیا !
هر که دارد هوس کرب و بلا ...

اما امسال هیچ خبری نبود ! سکوته اونا بیشتر حالمو میگرفت !

چهار روزه تموم با خودم و خدا کلنجار رفتم ! از خودم بدم اومده بود !!

هیچ وقت یادم نمیره اون لحظه ای رو که تو اوجه نا اُمیدی از رفتن این جمله رو خوندم  : " انگار شهدا دعوتتون کردن. تاریخ سفر نوزدهم تا بیست و چهارم اسفند افتاد ! "

دلم هُّری ریخت پایین ! انگار دنیا رو بهم داده بودن ! بهترین روزا و بهترین تاریخ ! از خوشحالی گیج میزدم ! از روی ناباوری تا ساعتهای آخر قبل رفتن هنو ساکمو نبسته بودم !

صبح روز نوزدهم شرمنده ی مرامِ شهدا راه افتادیم سمته ایستگاه حرم مطهر ! گویا بر خلافه تصوّرم امسال ساله من بود !! هر چند شروع و ادامه ی خوبی نداشت ولی انگاری قراره خوب تموم بشه !

از لحظه ی حرکتم هیچ چیزی رنگ و بوی اردوهای سال قبل و نداشت ! (مخصوصاً اردوی 2 که تکرار نشدنیه ! )
 از اجازه دادن بابام برای حرکت بگیـــــــــــر تا نشریه ی توراهی ساندیس و هماهنگ بودن بچه ها ! حتی خودمم امسال خیلی دوربین به دست نبودم !

حال و هوام تو سفر امسال با همه ی سال ها فرق داشت ! دلمو تو تیکه تیکه جاهایی که دیدم جا گذاشتم ! تو طلاییه و داغی وحشتناکش، تو شلمچه و دیدن پرنده هایی که غروبه جمعه دسته جمعی دور گنبد آبی رنگ می چرخیدن ، تو فتح المبین که میدونستم پدرم تو قدم به قدم جا پاهای من خورده زمین و وقتی سرمو بلند میکردم میدیدم پسرا با تلاش شدید دارن از تانکای نیمه سوخته میرن بالا که عکس یادگاری بگیرن ، تو دوکوهه و گردان تخریبه دَمِ صبح که کشکی کشکی موندگارمون کرد ، تو اروند و شرهانی ، فکه ، هویزه ...
امسال بی دل برگشتم و هوایی !


الانم خیلی حالم گرفته اَس :

_ نه از پیچ خوردن وحشتناکه پام تو طلاییه ؛ از برگشتن به این شهر شلوغ !!
_ نه از پشه های هاری که یه جای سالم رو تنمون نذاشتن ؛ از برگشتن به این شهر شلوغ !!
_ نه از نون و پنیر و نوشابه ای که شبه آخر وسطه جاده روی زمین خوردیم ؛ از برگشتن به این شهر شلوغ !!
_ نه از پنچر شدن بی موقع اتوبوس ما تهرانیا ؛ از برگشتن به این شهر شلوغ !!
_ از برگشتن به این شهر شلوغ !!

                                                       بالاخره منم امسال راهی شدم و برگشتم !
                                                                               اما ای کاش برگشتنی در کار نبود !!


پ.ن : فقط یه جمعه ی دیگه مونده تا سال 88 هم به تاریخ پیوست بخوره !
دستاتو ببر بالا  :  " اللهم عجــّْل لولیک الفــرج "






... نظر ...