از راه نرسیده قصد داشتم بروم و چند روزی استراحت کنم اما نشد. بچه‏های مشهد هنوز مهمان من بودند باید می‏بردمشان دفتر، تا بعد از ظهر مهمان‏مان هستند. آمدم دفتر کار‏های زیادی بود که باید انجام می‏دادم. قرار بود چند تایی « تقریبا به اندازه همه بچه‌ها» فلش به اردو برای هدایای فرهنگی اردو بدهند که قبل از اردو به دستم نرسید لذا تا رسیدم دنبال فلش‏ها را گرفتم. به اینجا و آنجا زنگ زدم که خلاصه مثل همیشه گفتند که فردا تماس بگیرید ان شالله فلش‏ها را به‌تان می‏دهیم.

البته من هیچ قولی و هیچ حرفی در مورد ارسال فلش‏ها به بچه‏ها نمی‏دهم اما اگر به ما تحویل دادند حتما فلش‏ها را به دوستان می‏دهیم. البته یک شرط دارد حداقل باید چند پستی در وبلاگ گروهی بنویسند. خلاصه اینکه، هر کسی در وبلاگ اردوی پنج پست گذاشت شامل این فلش و هدیه می‏شود البته به احتمال قوی اگر بتوانم عکس‏های اردو را هم برای آن‏هایی که فلش شامل حال‏شان می‏شود بفرستم. یک دی وی دی از عکس‏ها اردو.

خلاصه اینکه الان ساعت یازده و نیم است و من تازه به دنبال پول‏هایی هستم که به ما قول دادند و هنوز پرداخت نکرده اند. الان اردو تمام شده و تمام هزینه‏های اردو برایم رو شده که باید این هزینه‏ها را از جایی تامین کنم. مثال برجسته‏اش اتوبوس است. که تا چند روز دیگر باید چند میلیون تومان ناقابل به آقایان راننده تحویل بدهم.

به نظر خود من اردوی کاستی‏های زیادی داشت و آن هم به این بر می‏گشت که من واقعا دست تنها بودم نه اینکه دوستان کمک نکردند، نه کمک کردند اما خب برخی از کمک‏ها از دست دوستان بر نمی‏آمد چون تجربه نداشتند و این کاره نبودند و البته برخی دیگر که یک مقدار از کار‏ها را به آن‏ها سپرده بودم انجام ندادند و یا اینکه یادشان رفت و هزار و یک بهانه دیگر.

حرف آخر اینکه پیش به سوی گرفتن فلش با نوشتن فقط پنج پست.

و دیگر اینکه جشنواره وبلاگ نویسی راهیان نور را هم یادتان نرود. آنجا هم مسابقه هست و جایزه می‏دهند.